Morgunblað hinna furðulega fyrirsagna

Á blaðsíðu 19 í dag (laugardag 10. jan.) er undirfyrirsögn á viðtali við Kristin Einarsson: “Vatnsauður landsins er ófullkannaður”. Þetta skilja allir velviljaðir lesendur, en orðið “ófullkannaður” er ekki góð íslenska, sennilega vegna samsetningarinnar: Ó-fullkannaður eða ófull-kannaður? Orðið “ófullkannaður” kemur ekki fyrir í viðtalinu sjálfu.

 

Á baksíðu föstudagsblaðsins er aðalfyrirsögn: “Hjól ekki leiktæki” og undirfyrirsögn: “Slæmt hve margir líta á hjól sem leiktæki en ekki raunhæfan ferðamáta, segir formaður Hjólreiðafélags Reykjavíkur ”. Aðalfyrirsögnin er í besta falli villandi og er ekki beint úr viðtalinu. Þorri Íslendinga hefur átt fá betri leiktæki en reiðhjól. Formaðurinn er að boða það að reiðhjól séu fleira, nefnilega alveg raunhæfur ferðamáti sem þurfi sinn sess í samgöngukerfi borgarinnar, svo ég túlki viðtalið.

 

Sl. mánudag (5. jan.) var fyrirsögn framan á fasteignakálfi Morgunblaðsins: “Húðun í stað brota og bramls ”. Í fréttinni var talað við menn sem gera við frárennslislagnir, en orðalagið í fyrirsögninni er ekki haft eftir þeim. Venjuleg íslenska væri að segja: Húða í stað þess að brjóta og bramla. Fyrirsögnin, sem varð reyndar til þess að ég las fréttina, er einkenni nafnorðaveiki á nokkuð háu stigi. Þeir sem eru haldnir henni verða aldrei feigir, þeir bara hefja undirbúning andláts þegar koma stundarinnar nálgast.

 

Elsku Moggi, viltu vanda þig við fyrirsagnir.